Aardvarken

Dit bericht kan gelieerde links bevatten naar onze partners zoals Chewy, Amazon, enz. Deze aankopen helpen ons de missie van AZ Animals om soorten over de hele wereld te onderwijzen verder te zetten.

Classificatie

Het aardvarken is een klein, varkenachtig zoogdier dat in verschillende habitats in Afrika bezuiden de Sahara leeft. Meestal solitair slapen ze overdag in ondergrondse holen om zichzelf te beschermen tegen de verzengende hitte van de Afrikaanse zon, en komen ze in de koelere nachten tevoorschijn op zoek naar voedsel. Hun naam is afkomstig van de Afrikaanse taal van Zuid-Afrika, wat aardvarkens betekent vanwege hun lange snuit en varkensachtige lichamen. Aardvarkens zijn uniek onder dieren omdat ze de enige overlevende soort in de dierenfamilie zijn. Tot voor kort werd algemeen aangenomen dat ze het nauwst verwant zijn aan andere insecteneters, zoals gordeldieren en schubdieren. Dit is echter niet het geval, aangezien wordt aangenomen dat hun naaste verwanten olifanten zijn.

Oorsprong en evolutie

Het aardvarken (Orycteropus afer), ook bekend als de mierenbeer, heeft een zeer unieke evolutionaire samenstelling. Volgens de wetenschappelijke methode EDGE wordt het beoordeeld als de hoogste score voor evolutionaire uniciteit. Dat komt omdat het niet veel naaste verwanten heeft, die zich gedurende miljoenen jaren onafhankelijk van elkaar hebben ontwikkeld. Het aardvarken is de enige overlevende soort in zijn orde Tubulidentata, die is uitgestorven sinds het Pleistoceen (2 miljoen jaar geleden).

Soorten zijn in de loop van miljoenen jaren op verschillende manieren gesplitst en veranderd, wat bewijs levert van hun gemeenschappelijke voorouder en laat zien dat evolutie nog steeds aan de gang is. Sommige soorten zijn echter vrijwel onveranderd gebleven sinds hun oude oorsprong en staan bekend als levende fossielen. Een voorbeeld hiervan is het aardvarken, een interessant voorbeeld van dit evolutionaire fenomeen.

De unieke fysieke eigenschappen van het aardvarken komen voort uit zijn evolutionaire achtergrond als een oude soort. De wetenschappelijke naam, Tubulidentata, verwijst naar een van zijn meest eigenaardige kenmerken: zijn tanden. De tanden van de meeste zoogdieren bestaan uit een hoofdpulpkamer bedekt met een laag dentine en glazuur, terwijl die van het aardvarken bestaan uit honderden individuele stroachtige buisjes die op hun plaats worden gehouden door onze tanden. Identieke materialen die op hun plaats zijn samengevoegd. Nog interessanter is dat deze buizen voortdurend worden vervangen en geregenereerd; een enkele tand van een aardvarken kan wel 1500 van deze kleine kanaaltjes bevatten.

Mensen hebben tanden gekregen die geavanceerder zijn dan de oorspronkelijke 12-14 tanden die aardvarkens hebben, maar aardvarkens zijn nog steeds in staat om 's nachts 50.000 mieren en termieten op te eten met hun kleverige tongen. Net als vroege zoogdieren bezaten ze een primitieve spiermaag die hen hielp hun voedsel te malen, alsof ze tanden hadden. De wetenschappers ontdekten dat de genen van de aardvarkens sterk geconserveerd zijn, wat betekent dat ze meer lijken op het DNA van vroege zoogdieren dan op dat van andere soorten. Dit suggereert dat aardvarkens sinds de oudheid niet veel zijn geëvolueerd. De natuur kan haar creaties soms wijzigen, maar het aardvarken is een voorbeeld van een onvermogen om te verbeteren.

anatomie en uiterlijk

Aardvarkens hebben een uniek uiterlijk onder zoogdieren (in feite alle dieren) omdat ze fysieke kenmerken vertonen van veel verschillende diersoorten. Door hun middelgrote, bijna haarloze lichaam en lange snuit zien ze er in eerste instantie uit als varkens, en hun dikke huid beschermt ze zowel tegen de hete zon als tegen insectenbeten. Ze kunnen hun neusgaten sluiten om stof en insecten uit hun neus te houden. Ze hebben buisvormige, konijnachtige oren die rechtop kunnen staan, maar ook plat kunnen worden gevouwen om vuil buiten te houden als ze ondergronds zijn. De sterke klauwen aan elke schopachtige voet van het aardvarken, gecombineerd met hun achterpoten die langer zijn dan hun voorpoten, maken ze tot sterke en bekwame gravers, in staat om met verbazingwekkende snelheid door grote hoeveelheden vuil te graven. Omdat ze het grootste deel van hun tijd ondergronds doorbrengen of 's nachts in het donker jagen, hebben ze een slecht gezichtsvermogen, maar ze kunnen gemakkelijk navigeren met hun uitstekende reukvermogen, zowel om prooien te vinden als om potentieel gevaar te voelen.

Distributie en Habitat

Aardvarkens komen voor in verschillende habitats in Afrika bezuiden de Sahara, van droge woestijnen tot vochtige regenwoudgebieden. De enige voorwaarde (naast toegang tot voldoende voedsel en water) is goede grond waarin ze enorme holen kunnen graven. Hoewel ze behoorlijk bedreven zijn in het graven in zand- of kleisoorten, zijn rotsachtige gebieden een grotere uitdaging gebleken om ondergrondse huizen te bouwen, dus verhuizen aardvarkens naar een ander gebied waar de bodemgesteldheid geschikter is om te graven. Hun holen kunnen wel 33 voet breed zijn, van één tot twee vierkante mijl. Hun holen hebben vaak meerdere ingangen en ze vertrekken altijd met hun kop eerst, zodat ze potentiële roofdieren gemakkelijk kunnen identificeren met hun scherpe reukvermogen.

Gedrag en levensstijl

Aardvarkens zijn voornamelijk solitaire dieren, ze komen alleen samen om te paren, nooit in groepen. Ze leven in ondergrondse holen die hen overdag beschermen tegen de hete zon en roofdieren. Aardvarkens zijn nachtdieren die de veiligheid van hun holen alleen verlaten als ze op zoek zijn naar voedsel en water, waarbij ze vaak kilometers afleggen om de grootste termietenheuvels te vinden, geleid door hun uitstekende gehoor en reukvermogen. Hoewel er vaak een groot hol is dat bestaat uit een uitgebreid netwerk van tunnels, is het ook bekend dat aardvarkens snel kleine tijdelijke holen graven waar ze zichzelf snel kunnen verdedigen zonder terug te hoeven keren naar hun oorspronkelijke huis.

Reproductie en levenscyclus

Aardvarkens hebben elk jaar een specifiek paarseizoen. Afhankelijk van waar het aardvarken leeft, kunnen jongen geboren worden in oktober-november of mei-juni in andere regio's. Van vrouwelijke aardvarkens is bekend dat ze een nageslacht baren na een draagtijd die gewoonlijk ongeveer zeven maanden duurt. Pasgeboren aardvarkens wegen doorgaans slechts 4 pond en zijn haarloos en roze wanneer ze worden geboren in de veiligheid van het hol van hun moeder. Jonge aardvarkens brengen de eerste twee weken van hun leven door in de veiligheid van hun ondergrondse holen voordat ze met hun moeders onder dekking van de nacht op pad gaan. Hoewel ze hun moeders vergezellen bij het vinden van voedsel, worden ze echter pas gespeend als ze ongeveer drie maanden oud zijn. Jonge aardvarkens leven in holen met hun moeders totdat ze ongeveer zes maanden oud zijn, wanneer ze verhuizen om hun eigen holen te graven. Hoewel hun levensduur in het wild niet volledig bekend is, leven aardvarkens meestal meer dan 20 jaar in gevangenschap.

dieet en prooi

Het dieet van aardvarkens bestaat voornamelijk uit mieren en termieten, waarbij termieten hun favoriete voedselbron zijn. Toch eten ze ook andere insecten zoals kevers en insectenlarven. Aardvarkens zijn van nature insecteneters, met sterke ledematen en klauwen die zeer efficiënt in de harde buitenste schil van termietenheuvels kunnen breken. Zodra ze in een heuvel breken, eten ze de insecten binnenin met hun lange, plakkerige tongen, eten ze ze heel op zonder te kauwen en vermalen ze in hun gespierde magen. Een van de meest opvallende kenmerken van aardvarkens is de zuilvormige vorm van hun wangtanden, die helemaal geen functie hebben. Voor sommige grotere mierensoorten die moeten kauwen, gebruiken ze snijtanden aan de achterkant van de mond. Aardvarkens kunnen met dezelfde techniek ook inbreken in ondergrondse mierennesten.

Roofdieren en bedreigingen

Hoewel aardvarkens nachtdieren zijn en in veilige ondergrondse holen leven, worden ze bedreigd door veel verschillende roofdieren in hun natuurlijke omgeving. Leeuwen, luipaarden, hyena's en grote slangen (met name pythons) zijn de belangrijkste roofdieren van het aardvarken, maar dit varieert afhankelijk van waar het aardvarken leeft. Hun belangrijkste verdediging is om heel snel ondergronds te vluchten. Het is echter ook bekend dat deze grote dieren zeer agressief zijn wanneer ze worden bedreigd. Aardvarkens gebruiken hun sterke, scherpe klauwen om te proberen hun aanvallers te verwonden, terwijl ze dieren bedreigen met krachtige achterwaartse trappen. Aardvarkens worden ook bedreigd door mensen, die op ze jagen en hun natuurlijke habitat vernietigen.

Interessante feiten en kenmerken

Aardvarkens gebruiken hun lange, plakkerige tongen om elke nacht tot wel 50.000 insecten uit termietenheuvels of ondergrondse mierennesten te likken. Hun wormachtige tongen kunnen zelfs tot 30 cm lang worden, wat betekent dat ze meer termieten kunnen bereiken en dieper de heuvel in kunnen gaan. Hun liefde voor insecten heeft ertoe geleid dat aardvarkens mierenberen worden genoemd! Interessant is dat aardvarkens ook denken dat ze bijna al het water dat ze nodig hebben van hun prooi halen, wat betekent dat ze eigenlijk heel weinig water nodig hebben. Aardvarkens worden beschouwd als een van de meest productieve gravers ter wereld, hun sterke ledematen en klauwen en schopachtige voeten helpen hen om in slechts 15 seconden 60 cm grond te verplaatsen!

relatie met mensen

Omdat ze de dag in veilige ondergrondse holen doorbrengen en alleen 's nachts onder dekking naar buiten komen om te eten, zien veel mensen zelden aardvarkens. In sommige gebieden wordt er echter door mensen op voedsel gejaagd en worden ze in toenemende mate getroffen door groeiende populaties, aangezien steeds meer van hun natuurlijke habitat verloren gaat om plaats te maken voor groeiende nederzettingen.

Bescherm de status quo en het leven vandaag

Tegenwoordig wordt het aardvarken door de IUCN vermeld als een soort van de minste zorg. Hoewel de populaties aardvarkens in sommige landen zeker zijn afgenomen, is hun aantal in andere landen stabiel gebleven en worden ze vaak aangetroffen in beschermde gebieden en gebieden met geschikte leefgebieden. Ze worden in toenemende mate getroffen door verlies van leefgebied in de vorm van ontbossing en uitbreiding van steden en dorpen. Vanwege hun ongrijpbare aard zijn de exacte populatiegroottes niet volledig bekend.

Bekijk alle 191 dieren die beginnen met A

Aardvarkens zijn alleseters, wat betekent dat ze zowel planten als andere dieren eten.

Aardvarkens behoren tot het dierenrijk.

Aardvarkens kunnen zo snel reizen als 25 mijl per uur.

De belangrijkste verschillen tussen aardvarkens en gordeldieren zijn hun bewegingsbereik, lichaamsstructuur, verdedigingsmechanismen en orde. Het aardvarken komt oorspronkelijk uit Afrika en behoort tot de orde Tubulidentata, terwijl het gordeldier tot de Cingulata behoort en voornamelijk in Amerika wordt gedistribueerd. Het aardvarken heeft een korte vacht die het lichaam bedekt, terwijl het gordeldier een benig pantser heeft dat het osseum rond het lichaam wordt genoemd.

Hoewel ze vergelijkbare kenmerken hebben, zoals een insectendieet en het ontbreken van stekelige en weinig schilferige plekken op hun huid, zijn ze behoorlijk verschillend. De oceaan scheidt hen van de miereneters die in Midden- en Zuid-Amerika leven, en de aardvarkens die in Afrika leven. Ze hebben ook verschillende taxonomische classificaties. Aardvarkens zijn lid van de orde Tubulidentata, terwijl miereneters lid zijn van de orde Xenarthra. Miereneters hebben geen tanden, maar aardvarkens wel.